Bugün ülkemizde, iç politikaların ve inanç bölünmüşlüğünün aracı olmayı bir tarafa bırakarak, sendikal çıkarları, iktisat, sosyal ve çalışma politikalarına ilişkin tüm yelpazeyi kapsayacak bir zihniyet değişimiyle bezenmiş yeni bir sendikal anlayışa ihtiyaç vardır. Ancak o zaman ülkemizde sendikalar “Hükümet eli ile yönetişim” den kurtulup “Hükümet ile beraber yönetişim” sürecine geçebilir. Bu gerçeği tespit etmenin vermiş olduğu sosyal bilinç ve sorumluluğun neticesinde, bu hedefin gerçekleşmesi için EKSEN Sağlık Bir Sen “sivil, milli, katılımcı ve manevi değerlere bağlılığı” temel ilkeler kabul eden bir anlayışla yola çıkmıştır.

Demokratik yönetimlerde iktidar, çeşitli gruplar ve kurumlar arasında dağıtılmış olarak bulunur. İktidar, bu anlamda yönetilenlerin emir ve kurallara uymalarını sağlamak olup, en büyük iktidar örgütü, kurumların kurumu olan devlettir. Hükümet, devletin var olması için gerekli olan örgütlenmiş siyasal iktidara denir. Sonra muhalif siyasal partiler ve sivil toplum örgütleri gelir.

Devletin dikkate alması gereken toplum ise kamuoyu olarak nitelendirilir. Hükümet, onun istek, özlem, amaç ve çıkarlarını, yani kamu yararını gözetmek zorundadır. Kamu yararı, halkın ihtiyaç duyduğu her türlü mal ve hizmetin, kamu bürokrasisi tarafından üretilmesidir. Bu üretim ve dağıtımda sorun olduğu zaman ne olacaktır? Yani yasalar önünde eşit yurttaşlar topluluğu diye tanımladığımız kamuoyu hakları, kimler tarafından korunacaktır? İşte bu noktada sivil toplum gündeme gelmektedir.

Sivil Toplum Örgütleri

Sivil toplum kuruluşları, üyelerinin amaç ve sorumluluklardan oluşan genel çıkarlarını savunan ve kamu otoriteleri ile vatandaşlar arasında aracı görevi üstlenen tüm örgütsel yapılar bütününü ifade etmektedir. En büyük sivil toplum kuruluşlarının başında gelen sendikalar bu anlamda sivil toplum ile devlet arasındaki ilişkileri düzenlemede en önemli toplumsal örgütlenmelerdir. Aynı zamanda sendikaların en büyük amaçlarından birini de “İnsan haklarının hiçbir gerekçeyle ihlal edilemeyeceğini ve insanların sahip olduğu onurun, inancın, kimliğin, değerlerin ve hayat tarzlarının hiçbir irade, ideoloji ya da otorite tarafından yok sayılamayacağını ve baskı altına alınamayacağını savunmak” oluşturmaktadır.

Türkiye’de Sendikal Kültür

Türkiye’de sendikacılığın bu tanım çerçevesinde yeterince gelişememesinin en önemli nedenlerinin başında; sendikaların uzun yıllar tek parti zihniyetinin ürettiği bir anlayışla ele alınması, devletin güdümünde ve kontrolünde ya da politik ve inanç bölünmüşlüğünün etkisinin her geçen gün arttığı bir ortamda birer ideolojik aygıta dönüştürülmesi gelmektedir.

Kendi bakış açıları doğrultusunda bütün iyi niyetleriyle çalışma yapan sendikaların mevcudiyetine rağmen niyetler halis olsa da dayanılan zihniyet eksikliği sebebiyle sağlıklı bir sendikal gelişim bugüne kadar sağlanamamıştır. Dolayısıyla ülkemizde temel sendikal ve sosyal hakları güvence altına alacak yapıların oluşması için bir zihniyet değişikliğine acilen ihtiyaç vardır. Bu değişim ancak bireyin, toplumun ve devletin özgürlük alanlarının nerede başlayıp nerede bitmesi gerektiğini idrak eden ve bunu ahlaki yapısında içselleştirmiş, hak taleplerinde etik hiyerarşiyi özümsemiş bireyler ve örgütler sayesinde gerçekleşecektir. Küreselleşme sürecinin hızla yaşandığı bilgi çağında toplumsal yapılar yeniden tanımlanmaya/inşa edilmeye başlanmıştır. Böyle bir süreçte hem memurlar hem de sendikalar bir değişimin içine girmiştir. Bu meyanda ülkemizde memuru yeniden tanımlamaya ve yerini tayin etmeye çalışanlar, sendikal alanda meydana gelen gelişmeleri çok iyi tahlil etmelidir. Memurun etkinlik alanının sadece bürokrasiyle sınırlı kalmadığını, milletin menfaatleri ve demokrasinin gelişimiyle de yakından alakalı olduğunu görmelidir. Bu noktada memur sendikalarının üzerine düşen en önemli görev kendi varlık gerekçeleriyle milletin en geniş çerçevede menfaatlerini irtibatlandıracak bağları teşhis etmek ve bu kapsamda mücadeleye geçmektir.

EKSEN SAĞLIK BİR SEN GENEL MERKEZ